W jaki sposób styl kierowania wpływa na pracę zespołu? Styl kierowania ma znaczący wpływ na pracę zespołu. Od tego bowiem w jaki sposób kierownik zarządza pracą swoich podwładnych zależy czy grupa będzie funkcjonowała prawidłowo, czyli osiągała zamierzone efekty i cele.
W podstawowej typologii stylów kierowania powstałej na podstawie badań Kurta Lewina, Ronalda Lipitta i Ralpha White'a wyróżnia się autokratyczny, demokratyczny i liberalny styl kierowania.
Na każdy z tych stylów składają się odmienne zachowania i sposoby postępowania kierowników, które niosą ze sobą różne konsekwencje.
Autokratyczny styl kierowania
Autokratyczny styl kierowania przejawia się koncentracją władzy kierownika. Nie dopuszcza on swoich podwładnych do procesu podejmowania decyzji. Zachowuje duży dystans w kontaktach ze swoimi pracownikami, zazwyczaj działa bez porozumienia z grupą, unika także wyjaśnień na temat swojego postępowania i podjętych kroków. Drobiazgowo określa zadania do wykonania oraz metody pracy nie pozostawiając tym samym pracownikom okazji do samodzielnego decydowania i przejawiania inicjatywy. Stosuje ścisłą kontrolę, nakłada w większej mierze sankcje i kary aniżeli nagrody.
Cała odpowiedzialność skupiona jest na kierowniku. Autokratyczny sposób kierowania ma swoje zalety i wady. Do tych pierwszych z pewnością można zaliczyć porządek panujący w organizacji. Każdy z pracowników poprzez szczegółowe określenie jego zadań wie co ma robić, w jaki sposób i w jakim czasie. Pozwala to uniknąć nieporozumień w organizacji. Zadania są wykonywane precyzyjnie według poleceń toteż końcowe wyniki pracy są przewidywalne. Co więcej to właśnie przy tym stylu kierowania osiągana jest największa efektywność pracy. Natomiast wadami stylu autokratycznego są ograniczona własna inicjatywa i kreatywność zespołu, konieczność podporządkowania się do odgórnie narzuconych norm, zanik przyjaznej atmosfery pracy. Otrzymując wytyczne co do sposobu wykonania polecenia pracownicy przestają myśleć, wykonują polecenia, nie wykazując się przy tym własną inicjatywą i umiejętnościami. W perspektywie czasu może stać się to uciążliwe, męczące i zniechęcające do dalszej pracy. Atmosfera pracy przy autorytarnym stylu kierowania zespołem ulega znacznemu pogorszeniu. Brak zaufania, ostra rywalizacja, agresja, zanik zaangażowania, apatia czy niski stopień integracji zespołu to główne pojawiające się problemy.
Demokratyczny styl kierowania
Demokratyczny styl kierowania jest w zasadzie przeciwieństwem poprzedniego stylu. Zakłada bowiem, że najważniejsza jest grupa jako całość. Władza jest zdecentralizowana, kierownik deleguje swoje uprawnienia na podwładnych. Przedstawia im jedynie cele jakie grupa ma osiągnąć i możliwe dostępne środki do ich realizacji, jednak ostatecznie kwestię wyboru sposobu pracy pozostawia podwładnym. Wprowadza swobodę pracy i zachęca do samodzielności. Komunikacja z managerem jest dwukierunkowa, a nie jednokierunkowa tak jak było to w przypadku autorytarnego stylu kierowania. Kierownik jest otwarty na wymianę zdań, pomysły i propozycje wysuwane przez podporządkowane mu osoby. Ponadto stara się wyjaśniać swoje postawy i zachowania, a także przedyskutowywać z grupą określone sprawy.
Zdecydowanie przedkłada nagrody nad kary. Taki sposób kierowania sprzyja zaangażowaniu pracowników, dzięki stworzeniu możliwości podejmowania decyzji. Poziom motywacji grupy również jest wysoki. Pracownicy wykazują dużą inicjatywę, przedstawiają własne pomysły i rozwiązania danych problemów. Dzięki temu mają poczucie posiadania odpowiednich kompetencji i umiejętności. Atmosfera pracy w zespole jest przyjazna, bezkonfliktowa, a cała grupa jest zintegrowana. Efektywność jest nieco niższa niż podczas kierowania przez autorytarnego lidera, jednakże ciągle utrzymuje się na stałym poziomie.
Liberalny styl kierowania
Liberalny styl kierowania jest zaprzeczeniem istoty kierowania, ponieważ przełożony pozostawia swojemu zespołowi całkowitą swobodę w planowaniu, podziale pracy, metodach realizacji zadań. Udziela informacji tylko wtedy, gdy zostanie o to poproszony. Grupie zapewnia zazwyczaj tylko materiały i środki do pracy. Rzadko ocenia pracę grupy, nie jest zainteresowany jej efektywnością, nie stosuje ani nagród, ani kar. Dominuje komunikacja między członkami zespołu. Taki sposób pracy przynosi dość słabe rezultaty. Efektywność pracy zespołu jest bardzo niska, a w grupie panuje atmosfera braku zaufania i dezintegracji. Pracownicy mogą czuć się zdezorientowani brakiem jakichkolwiek wskazówek i poleceń ze strony kierownika i w konsekwencji wykonywać swoje zadania niepoprawnie.
Każdy ze stylów kierowania ma swoje wady i zalety, dlatego nie można jednoznacznie stwierdzić który z nich jest tym najlepszym. Kierownik powinien dopasować swój styl kierowania do konkretnej organizacji, panujących w niej zasad, a także do usposobienia, możliwości i oczekiwań pracowników. Wybór odpowiedniego stylu kierowania powinien zagwarantować osiąganie przez przedsiębiorstwo zamierzonych celów i efektów, a ponadto powinien satysfakcjonować jego pracowników, zapewniając im możliwość wykorzystywania oraz podnoszenia kwalifikacji i umiejętności. Poprzez odpowiedni styl kierowania przełożony powinien motywować swoich pracowników i angażować ich w sprawy przedsiębiorstwa.
Komentarze